«جمشید» کی از پرافتخار ترین پادشاهان کیانی است که در زمان او مردم به صورت کشاورز- ریسنده و بافنده - کارگر ساده - دامدار - سپاهی و غیره؛ دسته بندی می شدند.
جمشید پسر «طهموث» بود که بعد از او به پادشاهی رسید و در زمان «جمشید» مردم یزدان پرست شدند و مرام پهلوانی از ز او رایج شده و روزهای بخصوصی از سال را به عنوان روزای مبارک مثل نوروز- سده و سایر اعیاد را جشن می گرفتند و «جمشید» پادشاه در حدود 700 سال پادشاهی کرد.
«جمشید» در اواخر پادشاهی خود موبدان(روحانیون) را جمع کرد و گفت من شاه جهان هستم و همه باید مرا پرستش کنند و خود را یزدان پاک معرفی کرد که همین امر باعث شد تا سلطنت او ضعیف شود.
آنچه در این زمان به صورت افسانه به نظر می رسد :
1-دیو پری اطاعت از جمشید را گردن نهادند.
2-دیوان خاک را با آب را مخلوط کردند و با خشت و سنگ و گچ دیوار و ایوان و کاخ و گرمابه و خانه ساختند.
آنچه در این زمان مورد کشف یا اختراع و یا توجه قرار می گیرد:
1-ساخت جنگ افزارهایی مانند خود و جوشن و زره و پوشش زرهی(اینکار 50 سال وقت گرفته است).
2-ریسندگی و بافندگی از الیافی مانند پشم و کتان و مو و پشم و ساخت پارچه های گوناگون.
3-طبقه بندی مردم به چهار گروه: (اینکار 50 سال وقت گرفته است).
1-روحانی(نگهبان آتش): کار ایشان پارسایی وپرستش خدا بود و در کوه ها زندگی می کردند.
2-لشگری (سپاهی):جنگاوران و دلیرانی بودند که کارشان نگهبانی از تخت شاهی و ایمن سازی مرزها و کشور بود و به پادارنده آیین مردی و پهلوانی بودند.
3-کشاورز:کار ایشان کشت و زرع و دامداری بود.
4-دست ورز (صنعتگر):کار ایشان ساختن چیزهای ضروری بود.
4-جستجوی گوهرهایی مانند(یاقوت و زمرد و سیم(نقره) و زر(طلا)) در معادن.
5-کشف عطر و چیزهای خوشبو
6-کشف داروها برای درمان بیماری ها(پدید آم)
