«طهمورث» فرزند هوشنگ بود که بسیار دلیر و با هوش بود. در زمان این پادشاه تعلیم و تربیت و دانش رونق گرفت و حیوانات بدست مردم اهلی شدند در زمان «طهمورث» در جاهایی از کشور مردم قد بلند کردند و «طهمورث» با سپاهی که درست کرده بود آنان را شکست داد که در شاهنامه این مردمان را (دیو) می گویند. سلطنت «طهمورث» 30سال طول داشت.
«طهمورث» وزیری به نام «شیدسپ» داشت که پیوسته شب را با راز و نیاز با پروردگار به روز می رساند و روز را روزه داشت.
آنچه در این زمان به صورت افسانه به نظر می رسد :
1-طهمورث با سپاه خود با گروهی از دیوان جنگید و تعدادی از آنها را کشت و تعدادی از آنان را اسیر کرد و دیوان اسیر متعهد شدند به طهمورث خط نوشتن بیاموزند و سی نوع خط از چینی و پهلوی و سُغدی و ... به طهمورث یاد دادند.
آنچه در این زمان مورد کشف یا اختراع و یا توجه قرار می گیرد:
1-جدا کردن پشم ار گوسفندان
2-نخ ساختن از پشم ها(ریسندگی)
3-اختصاص دادن جو و کاه به عنوان غذا برای چارپایان اهلی
4-رام کردن مرغان وحشی مانند باز و شاهین
5-پرورش مرغ و خروس و دامداری
6- پدید آمدن روزه و شب زنده داری مذهبی
نام هایی که در این زمان در شاهنامه به چشم می خورند:
«شیدسپ»(شهرسپ)
